De dag begint meestal rustig in Casteren, met dauw op de sla en een merel op het dak. Maar dan belt Peter Waterschoot “Ze zijn terug,” zei hij zonder groet of inleiding. “De hoornaars, ze hebben een nieuw nest gebouwd.”
Ik dacht nog: Hij maakt een grapje. Een goeie ook. Want vorige week hadden we al een nest gemeld dat uiteindelijk geen nest bleek te zijn. En nu dit weer. Een nest geruimd, maar toch weer niet. Het lijkt wel een soapserie. Maar Peter klonk serieus en als Peter serieus klinkt dan is het menens. Dus ik pakte mijn fiets en reed richting het vermeende nest. En jawel hoor: daar hing het, net alsof het er altijd al geweest was. De hoornaars vlogen af en aan alsof ze een verbouwing aan het coördineren waren. Het was geen grap. Opnieuw activiteit. Opnieuw bouwdrift. Dat roept vragen op; Zijn het overgebleven werksters die hun taak iets te serieus nemen? Of is de koningin op wonderbaarlijke wijze ontsnapt en bezig aan een comeback? We weten het niet en dat maakt het juist zo intrigerend.
Na kort overleg, wat in Casteren meestal betekent dat er twee knikken en een derde roept "doen we vanavond”, besloten we, dit nieuwe nest moet weg. Niet morgen, niet volgende week, maar vanavond, met de avondschemering. De meeste hoornaars zijn dan thuis en als je ze wilt aanpakken, dan moet je ze hebben als ze op de bank zitten en niet als ze nog op jacht zijn in de vrije natuur. Jo Kraayvanger met een collega van de imkervereniging Bladel meldden zich. Twee dappere mannen, gewapend met pakken, maskers, handschoenen en een stofzuiger. Goed ingepakt gingen ze aan de slag. Het was een stille operatie, bijna sereen. In een klein half uurtje was het nest verwijderd, de hoornaars opgezogen, en de rust hersteld. Buiten de hoornaars viel er geen enkel slachtoffer. Zelfs de toeschouwers, op respectabele afstand, bleven ongedeerd.
En zo beleef je altijd wat bijzonders in Casteren, waar we ons blijven vergissen in de Aziatische hoornaar. Gelukkig hebben we een dorpsgemeenschap die alert blijft, een imkervereniging die niet terugdeinst voor een stofzuigergevecht en er is altijd een dorpsgenoot die belt op het juiste moment.
Casteren is misschien klein, maar saai? Nee jongen, dat is het hier nooit.
Reactie plaatsen
Reacties