Flammulina velutipes
Terwijl de tuin langzaam in winterrust glijdt en de meeste planten hun blad laten vallen, viel mijn oog op een groepje paddenstoelen die zich daar niets van leken aan te trekken. Oranje hoedjes, fluweelzachte steeltjes, en een verrassend frisse uitstraling, zonder twijfel het Gewoon fluweelpootje
Het gewoon fluweelpootje is een taaie overlever. Waar andere soorten verdwijnen bij de eerste nachtvorst, komt deze juist tot bloei in de koude maanden. Hij groeit vaak in bundels op dood hout, vooral van loofbomen zoals iep, wilg of es. Zijn hoed is glanzend oranje tot honingkleurig, slijmerig bij nat weer, en de steel is donkerbruin en fluweelachtig behaard. Je vindt hem van late herfst tot diep in de winter, soms zelfs met rijp op de hoed. Een teken dat de natuur nooit helemaal stilvalt.
Het gewoon fluweelpootje is een saprofyt, wat betekent dat hij leeft van dood organisch materiaal. Hij helpt bij het afbreken van hout en draagt zo bij aan de kringloop van voedingsstoffen in de bodem. Zijn aanwezigheid wijst op een actieve, gezonde tuinbodem. En voor wie het zich afvraagt: ja, deze soort is eetbaar, mits correct gedetermineerd. Maar in de tuin geldt: bewonderen boven plukken. Zeker omdat verwarring met andere soorten mogelijk is.
Ik vond hem op een oude boomstronk van een berk, half verscholen onder blad, maar met zijn oranje hoedjes duidelijk zichtbaar. Een kleine herinnering dat zelfs in de kilte van oktober en november, de tuin nog leeft. En soms is dat leven fluweelzacht en verrassend kleurrijk.
Reactie plaatsen
Reacties