Vandaag was het weer raak in Casteren: nesten van de Aziatische hoornaar moesten eraan geloven. Het eerste zat hoog in een boom op Hoogeind. Het opzetten van een veilige werkplek voor de mannen in het wit kostte meer tijd dan het ruimen zelf.

Nadat de hoornaars op de Kranenberg geruimd waren, dacht iedereen dat de rust terug zou keren. Maar in Casteren is rust altijd maar van korte duur. Zaterdag stond ik bij de bijenkasten van Johan, de melkboer van de Wagenbroeken. Een man met handen als kolenschoppen en een stem die klinkt alsof hij elke ochtend een liter karnemelk klokt. Hij klopte op de kast en jawel, de hoornaars kwamen er uit gekropen alsof ze een optocht hielden. “Ziede wel,” bromde hij, “ze vreten me leeg.”

Het was geen dag voor koffie bij Gerjan of een praatje bij de Mulder. De rust in het dorp werd ruw verstoord. Vandaag was de dag dat het nest, dat Els enkele weken geleden hoog in de boom had ontdekt, eindelijk geruimd zou worden. Het werd een dag van linten en sirenes, van auto’s met knipperlichten die de straat afzetten. Deuren en ramen gingen dicht, kinderen werden naar binnen geroepen en de katten zochten hun toevlucht onder de bank. Zelfs de duiven van Kees bleven stokstijf in hun hok, alsof ze voelden dat er iets groots stond te gebeuren.

Na het afronden van de varroabehandelingen richt ik mijn aandacht op het inwinteren van de bijenvolken. De dagen worden korter, de nachten kouder, en de bijen trekken zich langzaam terug in hun kast. Dit is een cruciale periode waarin ik zorg draag voor voldoende voeding, bescherming en stabiliteit binnen de volken. Hoewel het idee van overwinteren op hun eigen honing aantrekkelijk klinkt, ben ik daar terughoudend mee. Honing van specifieke drachten, zoals linde of koolzaad, kan een laxerende werking hebben. In de winter, wanneer de bijen hun kast niet kunnen verlaten om zich te ontlasten, kan dit leiden tot roer en beschadiging van de raten, wat het volk aanzienlijk kan verzwakken. Om deze risico’s te vermijden, kies ik ervoor om de bijen suikerwater te geven als wintervoer. Dit is een schone, stabiele en betrouwbare voedingsbron die hun gezondheid en overlevingskansen vergroot.

Met de zomer die langzaam uit de tuin vervaagt en de bijen druk bezig zijn hun laatste nectar te verzamelen, breekt voor mij een cruciaal moment aan in het bijenseizoen: de zomerbehandeling tegen varroamijten. Deze onzichtbare vijand vormt een serieuze bedreiging voor ieder bijenvolk. Een effectieve aanpak is dan ook essentieel om de bijen gezond en krachtig de winter door te laten komen.

’t Was vandaag zo’n dag waarop je denkt: “Laat ik het eens rustig aan doen.” Maar ja, dat is buiten de hoornaars gerekend. Om kwart voor zes kreeg ik weer een melding: “Nest gevonden op Kranenberg 3-5.” En dan weet je: de rust is voorbij.

De dag begint meestal rustig in Casteren, met dauw op de sla en een merel op het dak. Maar dan belt Peter Waterschoot “Ze zijn terug,” zei hij zonder groet of inleiding. “De hoornaars, ze hebben een nieuw nest gebouwd.”

Soms moet je ook durven terugkomen op een eerdere conclusie. En vandaag is zo’n dag. In mijn vorige blogbericht meldde ik vol overtuiging de vondst van een nest van de Aziatische hoornaar op het Nieveld, naast Zandstraat 11. Maar na een nadere inspectie blijkt dat enthousiasme iets te voorbarig geweest.

Soms komt een doorbraak precies op het moment dat je het niet verwacht. Vandaag kreeg ik geheel onverwacht een melding van een nest op het Nieveld, vlak naast Zandstraat 11, hoog in de boom. Het was onze oplettende dorpsgenoot Leen Craninckx die dit nest al enige tijd in het oog hield. Dankzij haar alertheid en doortastendheid werden de gemeentewerkers, die toevallig in de buurt aan het snoeien waren, direct gewaarschuwd. Een prachtig voorbeeld van hoe lokale betrokkenheid het verschil maakt.

Vandaag was het eindelijk zover. Het eerder gelokaliseerde nest in Casteren is geruimd, samen met een nest in Hapert en maar liefst vier nesten in Reusel. De bestrijdingsdienst draait op volle toeren, en de stroom aan meldingen zorgt inmiddels voor een wachtlijst. De dreiging van de Aziatische hoornaar is niet langer een sluimerend probleem, het is een realiteit die alle imkers in onze regio in zijn greep houdt. De verwijdering in Casteren werd uitgevoerd door een moedige dame van de bestrijdingsdienst, die met indrukwekkende kalmte en precisie te werk ging. Om te voorkomen dat de hoornaars massaal zouden ontsnappen, spoot ze het nest eerst in met een dikke laag scheerschuim. Dit sluit de uitgangen af en vertraagt de reactie van de insecten, waardoor het risico op een agressieve uitbraak aanzienlijk wordt verminderd.

Na ruim een week van observaties, strategisch geplaatste lokpotten en het zorgvuldig volgen van vliegroutes, was het moment daar: Alles wees erop dat er een nest aanwezig moest zijn op het terrein van "Waterschoot Hout".

De speurtocht naar de Aziatische hoornaar gaat verder. Sinds mijn vorige blogpost heb ik een aantal nieuwe wickpotten geplaatst op strategische locaties in Casteren. Helaas kan ik tot nu toe slechts van één locatie bruikbare data verzamelen.  Op de locatie bij Bushcraft aan het Kerkenpad worden de Aziaten weggejaagd door de Europese Hoornaar. Ik heb hier een extra wickpot geplaatst en inmiddels vernomen dat nu zowel Aziatische als Europese hoornaars op beide potten afkomen. Morgen ga ik daar extra data ophalen. Ondanks deze tegenslag levert het totaal al een interessant beeld op; ik kan nu drie mogelijke locaties aanwijzen waar een nest zou kunnen zitten, plus één verdachte plek die extra aandacht verdient.