Gewone zwavelkop

Gepubliceerd op 11 oktober 2025 om 11:50

Hypholoma fasciculare

Tijdens een wandeling door de tuin viel mijn oog op een groepje paddenstoelen die zich niet bepaald bescheiden opstelden. Zwavelgeel, dicht opeengepakt, het is de gewone zwavelkop een soort die je herkent aan zijn kleur én zijn karakter.

De gewone zwavelkop groeit in dichte bundels op rottend hout, vooral van loofbomen zoals beuk, berk en eik. Zijn hoed is zwavelgeel met een oranjebruin centrum, vaak met velumresten aan de rand. De hoed is eerst bolvormig, later uitgespreid met een centrale bult. De lamellen zijn eerst geelgroenig, later olijfbruin, en de steel is hol, zwavelgeel en aan de voet vaak oranjebruin verkleurd.

Wat hem onderscheidt is zijn bittere smaak en giftigheid. Ondanks zijn aantrekkelijke uiterlijk is hij absoluut niet eetbaar. Na consumptie kunnen klachten optreden zoals misselijkheid, braken en duizeligheid.

Ecologische rol

De gewone zwavelkop is een saprofyt: hij leeft van het afbreken van dood hout en helpt zo bij het opruimen van organisch materiaal. Hij komt algemeen voor in Nederland en is een vaste gast in bossen, plantsoenen en tuinen met voldoende rottend hout.

Zijn aanwezigheid wijst op een actieve bodem en een goed functionerend schimmelnetwerk. En hoewel hij geen directe bedreiging vormt voor levende bomen, is het goed om te weten dat hij soms ook op verzwakte stammen verschijnt.

Een felle verschijning

Ik vond hem op een oude notenstronk. Een herinnering dat de herfst niet alleen bruin en grijs is, maar ook felgeel en levendig. En dat sommige zwammen niet alleen mooi zijn, maar ook een waarschuwing in zich dragen.

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.