Chondrostereum purpureum
Op een oude berkenstronk in een schaduwrijke hoek van de tuin viel mijn oog op een zwam die zich niet zomaar liet negeren. Paarsbruin, viltig, en met golvende randen die wit oplichten in het herfstlicht. Het is de paarse korstzwam, een soort die zich stilletjes nestelt op dood én levend hout.
Een zwam met twee gezichten
De paarse korstzwam verschijnt vaak als platte korst op takken en stammen, maar kan ook waaiervormige hoedjes vormen met een bleke, golvende rand. De bovenzijde is viltig en paarsbruin, de onderzijde lichter paars tot grijzig. Bij veroudering verkleurt hij naar grijs, en het geheel oogt dan als een verweerd elfenbankje met een paarse tint.
Wat deze zwam bijzonder maakt, is zijn dubbele rol: hij is zowel saprofyt (leeft van dood hout) als zwakteparasiet. Hij kan levende bomen aantasten, vooral vruchtbomen zoals pruim, kers, appel en peer, en veroorzaakt dan de beruchte loodglansziekte, waarbij bladeren zilverachtig verkleuren en takken afsterven.
Ecologische en praktische betekenis
Hoewel de paarse korstzwam schade kan veroorzaken aan verzwakte bomen, speelt hij ook een rol in de natuurlijke afbraak van hout. Hij veroorzaakt witrot, waarbij lignine wordt afgebroken en het hout verbleekt. Zijn snelle groeicyclus maakt hem tot een pionier op vers snoeihout.
In bosbeheer wordt hij zelfs gebruikt als biologische bestrijder van invasieve soorten zoals de Amerikaanse vogelkers: sporen worden op stobben aangebracht om hergroei te voorkomen.
Een glimp van het verborgen leven
Ik vond hem op een oude stronk van een berkenboom. Een herinnering dat de tuin leeft, ook in het hout dat we als “dood” beschouwen en dat sommige zwammen niet alleen mooi zijn, maar ook een verhaal vertellen over balans, afbraak en herstel.
Reactie plaatsen
Reacties