Trametes gibbosa
Tijdens een inspectie van een oude berkenstronk in de tuin viel mijn oog op een zwam die zich niet zomaar liet negeren. Roomwit, waaiervormig, en met een opvallende bultige aanhechting, het was de witte bultzwam, een vaste gast op dood loofhout en een stille werker in het ecosysteem.
Een zwam met structuur
De witte bultzwam vormt taaie, waaiervormige vruchtlichamen van 5 tot wel 20 cm breed. De bovenzijde is vaak fijn fluweelachtig en gezoneerd, soms met een groenige waas door algengroei. De onderzijde is voorzien van langwerpige, sleufvormige poriën, die hem onderscheiden van andere soorten in het geslacht Trametes. Die poriën kunnen soms ook een doolhofachtig patroon vormen.
Zijn naam dankt hij aan de vaak bultige verdikking bij het groeipunt, alsof hij zich met kracht uit het hout heeft geduwd. Het vruchtvlees is compact en taai, en wordt keihard bij droging, geen zwam om zomaar te plukken of te breken.
Ecologische rol
De witte bultzwam is een saprobiotische houtbewoner: hij leeft van dood loofhout en veroorzaakt witrot, waarbij lignine wordt afgebroken en het hout verbleekt. Hij komt vooral voor op beuken, maar ook op andere loofbomen zoals eik en berk. Naaldhout is zeldzaam terrein voor deze soort.
Zijn aanwezigheid wijst op een actieve afbraak van organisch materiaal en een gezonde schimmelgemeenschap in de tuin. Hij helpt mee aan de natuurlijke kringloop en biedt tegelijk schuilplek voor insecten en andere kleine organismen.
Een robuuste verschijning
Ik vond hem op een berkenstronk met zijn bultige vorm duidelijk zichtbaar. Een herinnering dat zelfs in stilstaand hout nog leven zit. En dat sommige zwammen niet flonkeren, maar imponeren door hun structuur en standvastigheid.
Reactie plaatsen
Reacties